ผมเพิ่งตัดสินใจลบแอปโซเชียลมีเดียทั้งหมดออกจากโทรศัพท์
ใน feed เต็มไปด้วยบัญชีขยะ
content ที่ถูกยัดมาให้ดู ทั้งที่เราไม่ได้ติดตาม และไม่ได้อยากเห็น
Bot, AI-generated content, clickbait, ข่าวดราม่าที่ออกแบบมาเพื่อกวนประสาทโดยเฉพาะ
ทั้งหมดนี้ไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อให้เรา “เข้าใจโลก”
แต่มาเพื่อให้เรา อยู่บนแพลตฟอร์มให้นานที่สุด
แล้วเราก็หลอกตัวเองว่า
“เรากำลังติดตามโลกอยู่นะ”
“เรากำลังเชื่อมต่อกับผู้คน”
แต่ความจริงคือ...
ยิ่งมีดราม่า ยิ่งมีความขัดแย้ง — แพลตฟอร์มยิ่งรวย
และเรายิ่งพัง
เราได้อะไร?
ได้ความเหนื่อยล้าแบบไม่รู้ที่มา
สมาธิสั้นลง หงุดหงิดง่ายขึ้น
และบางทีก็เศร้า...โดยไม่รู้ว่าทำไม
AI ที่อยู่เบื้องหลัง algorithm พวกนี้
ฉลาดพอจะกำหนดได้ว่า
“วันนี้คุณควรจะรู้สึกยังไง”
คุณอาจไม่ได้อยากรู้สึกแย่
ไม่ได้อยากเปรียบเทียบตัวเองกับใคร
แต่พอไถไปเรื่อย ๆ มันก็เกิดขึ้น
แบบไม่รู้ตัว
มันซึมลึก
มันกัดกินจิตใจ
ช้า ๆ เงียบ ๆ และต่อเนื่อง
ผมนึกถึงโรคอัลไซเมอร์
โรคที่ค่อย ๆ ลบตัวตนของคนออกไปทีละนิด
สำหรับผม... มันน่ากลัวกว่ามะเร็งอีกนะ
และถ้าจะพูดตรง ๆ ความตายอาจจะยังดีกว่าด้วยซ้ำ
แล้วถ้าคิดดูดี ๆ
การเสพ content แบบไร้สติ
การโดนรบกวนทุกวินาทีบนหน้าจอ
มันก็คือ “การเร่งเวลา” ให้ตัวเราค่อย ๆ หายไป
เราอาจยังไม่แก่พอเป็นอัลไซเมอร์
แต่ถ้า “ใจ” เราเริ่มลืมว่าเราเป็นใคร
รู้สึกยังไง
และอยากมีชีวิตแบบไหน...
มันก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่หรอก
ตอนนี้เรายังเลือกได้
ว่าจะปล่อยให้เทคโนโลยีขับเคลื่อนชีวิต
หรือจะกลับมาเป็น “คนขับ” เองอีกครั้ง